Ιστορίες ντροπής. Οι άνδρες, οι θρησκείες, οι νόμοι και η μοίρα των γυναικών...

Τα τελευταία πενήντα, εξήντα ή έστω εκατό χρόνια και σε ένα μικρό μόνο τμήμα του αμαρτωλού πλανήτη μας -αυτό που εμείς σήμερα αυτάρεσκα ονομάζουμε δυτικό κόσμο- οι γυναίκες άρχισαν για πρώτη φορά να ζουν όλο και πιο ανθρώπινα. Για αιώνες και χιλιετίες, σε όλη τη μέχρι τότε ιστορία τους και σε όλα τα πλάτη και μήκη της υφηλίου, οι γυναίκες, δηλαδή ο μισός πληθυσμός της Γης και παρά τις ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, ζούσαν σαν ‘χρηστικά αντικείμενα‘ και η ζωή τους έμοιαζε με αυτή των κατοικίδιων ζώων.

Όλοι οι απίστευτα απάνθρωποι καταναγκασμοί που είχαν επιβληθεί ‘θεσμικά‘ στις γυναίκες ήταν λεπτομερώς σχεδιασμένοι: από τους άνδρες πρώτα και από τους νόμους έπειτα, τους οποίους βεβαίως θεσμοθετούσαν αποκλειστικά και μόνον οι άνδρες. Την ίδια στιγμή το φρικτό αυτό καθεστώς ήταν όχι μόνο αποδεκτό αλλά και ‘ευλογημένο‘ από τις Εκκλησίες και τον κλήρο, που πάντοτε σκέφτονταν, σχεδίαζαν και δρούσαν σε πλήρη σύμπνοια με τους άνδρες.

Τι συνέβη όμως και κάποια στιγμή, στο μικρό έστω κομμάτι του πλανήτη όπου έτυχε να ζούμε, ανατράπηκαν όλα αυτά τα φοβερά; Και για ποιους λόγους άραγε όλα αυτά επιζούν ακόμη σε ένα μεγάλο τμήμα του σύγχρονου κόσμου μας;