Έστω μια φορά

Η συγγραφέας Ευρυδίκη Καρατζόγλου ζει μόνο μέσα απ’ τα βιβλία της τη φαντασμαγορία του έρωτα μένοντας αφοσιωμένη σ’ έναν γάμο συμβατικό με τον Φίλιππο.
Μεγαλωμένη από την αυταρχική Περσεφόνη, που αφότου χήρεψε έμεινε ακλόνητα πιστή στη μνήμη του άντρα της, ακολουθεί τα χνάρια της.
Δεν γνωρίζει όμως πως και η μητέρα της ζει με την ανάμνηση μιας ανεκπλήρωτης αγάπης με τον αστυνόμο Άνθιμο Αργυρίου, επιστήθιο φίλο του νεκρού συζύγου της.

Τι θα συμβεί όταν η Ευρυδίκη παραδοθεί στα αισθήματά της για τον γοητευτικό ηθοποιό Ορφέα;
Τι θα συμβεί όταν η Περσεφόνη ξανασυναντηθεί με τον Άνθιμο;
Και πώς θα εξελιχθεί η σχέση του Άνθιμου με την Καλλιόπη, την αδερφή του, όταν εκείνη αποφασίσει να αποκαλύψει το οικογενειακό μυστικό που τη βαραίνει πενήντα οκτώ ολόκληρα χρόνια;

Τρεις ερωτικές ιστορίες μπλέκονται αναμεταξύ τους και με φόντο έναν φόνο αποδεικνύουν πως ο έρωτας είναι άλλοτε αγγελούδι κι άλλοτε δαίμονας, πως η λογική, όταν επιβάλλεται στην καρδιά, καταλήγει να είναι άλλοτε ο σωτήρας και άλλοτε ο δήμιός της.

20 Ιουλίου 1998
Ανησυχώ... Δεν μου αρέσει ο ώριμος εαυτός μου. Η ωριμότητά μου παραπατάει σαν μεθυσμένη.
Φοβάμαι μήπως φανερωθεί το ανώριμο παιδί που κρύβω μέσα μου. Φοράω τη μάσκα μου και τρέμω μήπως φανεί η αλήθεια.
Άραγε θα την αντέξουν οι άλλοι την αλήθεια; Καλά καλά δεν την αντέχω η ίδια...

17 Αυγούστου 1998
Νιώθω σαν να έχει πιάσει το μυαλό μου σκουριά και αδυνατεί να πάρει στροφές. Κάτι μου πάει στραβά, αλλά, ενώ ξέρω την αιτία, δεν κάνω τίποτα.
Μου λείπει σίγουρα μια ψηφίδα αυτογνωσίας. Μου λείπει εκείνη η εμπειρία που θα με κάνει να τινάξω το ψέμα από πάνω μου…

15 Οκτωβρίου 1998
Νιώθω ελλιπής... Ένα κομμάτι μου έχει μείνει ατροφικό, σαν λουλουδάκι δίχως ήλιο…
Πώς να ανθίσει ένας σπόρος κάτω απ’ τη σκιά;

Πασχαλία Τραυλού