Μόνοι στον κόσμο: Ευρωπαίοι συγγραφείς, αντιαμερικανισμός και αμερικανική μοναξιά

Είναι άραγε οι Αµερικανοί από τον Άρη και οι Ευρωπαίοι από την Αφροδίτη; Mήπως ο αντιαµερικανισµός είναι νοµιµοποιη­µένοςρατσισµός; Ή µήπως πρόκειται για κάτι ανύπαρκτο, για µια κατασκευή των Αµερικανών υπερπατριωτών που δεν δέχονται κριτική και δεν παίρνουν από λόγια; Πολλοί αποδίδουν την ευρωπαϊκή εχθρότητα εναντίον των ΗΠΑ στον φθόνο και θεωρούν τον «εξαµερικανισµό» άριστη µορφήεκσυγχρονισµού. Πράγµατι, σε πολλές περιπτώσεις, ο αντιαµερικανισµός είναι µια σειρά από στερεότυπα, προκαταλήψεις και υπεραπλουστευµένες, συνήθως ανακριβείς, πληροφορίες: το πρόβληµα στις κοινωνίες µας είναι ότι όλες οι παρεξηγήσεις, αν και συ­νι­στούν ψεύτικες ιδέες, παραµένουν αληθινά γεγονότα.

Τα αρνητικά αισθήµατα µαζί µε κάθε λογής φαντασιώσεις για την Αµερική χρονολογούνται από την ανακάλυψη του Νέου Κόσµου· από τότε που ο Κολόµβος µετέφερε την εικόνα ενός ελκυστικού πρωτογονισµού στον οποίο απέδιδε ταυτοχρόνως στοιχεία εκφυλισµού. Και προτού ο Νέος Κόσµος εξελιχθεί στις Ηνωµένες Πολιτείες και στη συνέχεια σε παγκόσµιαδύναµη—«υπερδύναµη»—, η Ευρώπη ένιωθε ένα είδος ανηµπόριας που πήγαζε από την ίδια: η Αµερική φάνταζε σαν ένας απειλητικός νεόπλουτος που ανέβαινε γοργά στην παγκόσµιακλίµακα. Αυτά τα αισθήµατα δεν ήταν πάντοτε ξεκάθαρα και χωρίς αµφισηµία: πολλοί Ευρωπαίοι ταλαντεύονταν ανάµεσα στην ανησυχία και στο θάµβος, ενώ άλλοι έβλεπαν την Αµερική σαν το ιδανικό καταφύγιο από την ευρωπαϊκή στενότητα, τις ασφυκτικές παραδόσεις και τα αυταρχικά καθεστώτα.