Μέσι VS Ρονάλντο

Λιονέλ Μέσι εναντίον Κριστιάνο Ρονάλντο… Οι δυο υπερπαίκτες και η παράλληλη πορεία τους που άλλαξε και διαµόρφωσε το σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Ο Τζόσουα Ρόµπινσον και ο Τζόναθαν Κλεγκ γράφουν για την αντιπαλότητα που αιχµαλώτισε τη φαντασία των φιλάθλων σε όλες τις γωνιές του πλανήτη. Λατρεύτηκαν σαν θεοί, στον ναό του Καµπ Νόου ο Μέσι, του Σαντιάγκο Μπερναµπέου ο Ρονάλντο. Οι δηµοσιογράφοι της Wall Street Journal αποφάσισαν να περπατήσουν στα αντιφατικά μονοπάτια που ακολούθησαν οι δύο αστέρες. Κατέγραψαν εµπειρίες και µαρτυρίες από ανθρώπους του περιβάλλοντός τους και συνδυάζοντας όλες τις πληροφορίες ένωσαν τις τελείες για τον τρόπο με τον οποίο ο Μέσι και ο Ρονάλντο σφυρηλάτησαν γενιές ποδοσφαιρόφιλων και µετάλλαξαν την κόντρα τους σε βιοµηχανία δισεκατοµµυρίων.

Είναι οι κορυφαίοι, αν και τόσο διαφορετικοί µεταξύ τους. Άλλωστε η ιστορία ξέρει καλά να διαλέγει τους πρωταγωνιστές της και στην περίπτωσή τους η ιστορική συγκυρία στάθηκε ευοίωνη.

Ο Αργεντινός πρεσβεύει το ποδόσφαιρο της µαεστρίας και της τέχνης. Της φαντασίας και του απρόβλεπτου.

Ο Πορτογάλος έγινε το διαχρονικό πρότυπο που συνδυάζει το ταλέντο, την αθλητικότητα και την τελειότητα του σώματος. Η κόντρα, που ο κόσµος του ποδοσφαίρου πυροδότησε, δεν περιορίστηκε σε ατοµικές διακρίσεις, αµέτρητα γκολ και τίτλους. Το δίληµµα ξεπέρασε τα όρια των τεσσάρων γραµµών.

Τι ταιριάζει περισσότερο σε έναν GOAT; Η σεµνότητα και η εσωστρέφεια του Λίο Μέσι ή η ακλόνητη αυτοπεποίθηση του Κριστιάνο;

Οι δύο συγγραφείς εισβάλλουν σε αποδυτήρια και αίθουσες βραβεύσεων και περιγράφουν πώς σημαντικά πρόσωπα –ο πατέρας του Μέσι, ο ατζέντης του Κριστιάνο ή ο πρόεδρος της Ρεάλ, Φλορεντίνο Πέρεθ– έπαιξαν τον δικό τους ρόλο στην παράστασή που έδωσαν όλα αυτά τα χρόνια ο Αργεντίνος και ο Πορτογάλος. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αναδεικνύεται και ο τρόπος που ο Μέσι και ο Ρονάλντο απόλαυσαν θριάµβους και διαχειρίστηκαν κάθε ήττα τους στην παράλληλη διαδροµή για την ποδοσφαιρική αθανασία…

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

«Ο Κριστιάνο Ρονάλντο βρισκόταν περίπου τριάντα μέτρα μακριά από τη συμπλοκή του Ρούνεϊ με τον Καρβάλιο. Καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς έμοιαζε να απέχει από τον καλό αγωνιστικό εαυτό του. Ο κόουτς Σκολάρι τού είχε εμπιστευτεί έναν ελεύθερο ρόλο, εξηγώντας: «Δεν πιστεύω ότι ένας ποδοσφαιριστής πρέπει να είναι μια βαρετή αγελάδα από σκηνή της Γέννησης, μια καλοκάγαθη Μαρία που λέει μόνο “ναι” και “αμήν”. Μου αρέσει οι παίκτες μου να συμμετέχουν ενεργά σε όλα και να έχουν λόγο σε κάθε κατάσταση». Αλλά ο Ρονάλντο δεν είχε ακολουθήσει ακόμη εκείνη την οδηγία. Όταν τελικά σταμάτησε να ενεργεί σαν βαρετή αγελάδα, το αποτέλεσμα δεν ήταν ακριβώς αυτό που είχε στο μυαλό του ο Σκολάρι. Ο Κριστιάνο έτρεξε στον τόπο του εγκλήματος του Ρούνεϊ και ζήτησε δυνατά από τον διαιτητή να αναλάβει δράση. Η κίνηση του Ρονάλντο να ζητήσει από τον διαιτητή να αποβάλει τον συμπαίκτη του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ισοδυναμούσε με προδοσία για τους σχολιαστές του αγώνα από το δίκτυο BBC. «Ο Ρονάλντο πετάχτηκε αμέσως “κελαηδώντας” και ζητώντας από τον ρέφερι να πάρει θέση», είπε αναστενάζοντας ο Μαρκ Λόρενσον. Η στάση του Κριστιάνο απογοήτευσε και τον Ρούνεϊ, ο οποίος τον έσπρωξε στο στήθος με τα δυο του χέρια. Η ενόχλησή τους μετατράπηκε σε απέχθεια όταν ο Αργεντινός διαιτητής, ένας πρώην καθηγητής φυσικής αγωγής και ερασιτέχνης ποιητής με το όνομα Οράσιο Ελιζόντο, έτρεξε προς το σημείο των δύο παικτών κραδαίνοντας μια κόκκινη κάρτα και δίνοντας τέλος στο ματς για τον Ρούνεϊ και στις πιθανότητες της Αγγλίας για πρόκριση στα ημιτελικά. Ο Ρούνεϊ αποχώρησε από το γήπεδο κλοτσώντας ένα μπουκάλι νερό πριν χαθεί μέσα στη σήραγγα προς τα αποδυτήρια. Την αμέσως επόμενη στιγμή, οι κάμερες στράφηκαν στον Ρονάλντο, καθώς απομακρυνόταν από τη γενικότερη αναταραχή. Ο Κριστιάνο έστρεψε το βλέμμα του προς τον πορτογαλικό πάγκο με ένα πονηρό χαμόγελο να διαγράφεται στα χείλη του».

«Για το μεγαλύτερο μέρος μιας γενιάς και για ένα τέταρτο περίπου του αιώνα, η σύγκριση με τον Μαραντόνα ήταν αναπόφευκτη για κάθε μικροκαμωμένο Αργεντινό ποδοσφαιριστή που κατάφερνε να προσπεράσει έναν αμυντικό με θεαματική ντρίμπλα. Κανένας όμως δεν είχε πετύχει κάτι παραπλήσιο με το «γκολ του 20ού αιώνα» του El Diego εναντίον της Αγγλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, μια στιγμή χαραγμένη στην αργεντίνικη παράδοση, που ανασταίνεται τουλάχιστον κάθε τέσσερα χρόνια, θαρρεί κανείς ως πολιτιστικός λίθος μιας σχεδόν θρησκευτικής νοσταλγίας. Επομένως, όταν ο Λίο Μέσι επινόησε και παρουσίασε στο γήπεδο τη δική του εκδοχή για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα, έστειλε το κοινό του ποδοσφαίρου σε επίπεδα παραμιλητού. Ακριβώς όπως και ο Μαραντόνα, ο Μέσι έτρεξε το μισό μήκος του γηπέδου με την μπάλα στα πόδια του. Ακριβώς όπως και ο Μαραντόνα, πέρασε πέντε παίκτες. Ακριβώς όπως και ο Μαραντόνα, ντρίμπλαρε τον τερματοφύλακα και σκόραρε από δύσκολη γωνία! Όλα ξεκίνησαν με μια πάσα πέντε μέτρων από τον Τσάβι στο μισό γήπεδο της επίθεσης της Μπαρτσελόνα, η οποία δεν υπολογιζόταν ως ασίστ για γκολ. Ο Μέσι δέχτηκε την μπάλα στο δεξί πόδι, συνέχισε με τρία γρήγορα αγγίγματα με το αριστερό, για να ξεφύγει από δύο αμυντικούς εν ριπή οφθαλμού. Ακόμη και με πλήρη ταχύτητα και χωρίς να κόψει ρυθμό στον βηματισμό του, κράτησε την μπάλα σε απόσταση λίγων εκατοστών από τα πόδια του, αντιγράφοντας το στιλ «κλειστής» ντρίμπλας που ο Μαραντόνα είχε αναγάγει σε υψηλή μορφή τέχνης. Στο ραδιοφωνικό σταθμό “Radio Catalunya”, ο Χοακίν Μαρία Πουγιάλ, ο οποίος μετέδιδε τον αγώνα, ξέσπασε σε υστερικές κραυγές: “Ντέκο στον Τσάβι, Τσάβι στον Μέσι. Μέσι, Μέσι, Μέσι, και πάλι Μέσι, Μέσι, Μέσι…”. Στη μετάδοση υπήρξαν 18 συνεχόμενες αναφορές του ονόματος “Μέσι”, πριν συμβεί το αναπόφευκτο: “Γκολ! Γκολ! Γκοοοοοοοολ!”».

Τζόσουα Ρόμπινσον, Τζόναθαν Κλέγκ