Ο χαμένος παράδεισος

«Δεν έβλεπα τίποτα κάτω από το νερό, όσο κι αν άνοιγα τα µάτια: ένα φράγµα γλοιώδες, µαύρο, που από την αγωνία µου να το σκάσω µου φαινόταν σαν σούπα από λάδι όπου τα µέλη µου µ’ έκαναν να προχωράω πολύ αργά, κι ας τα κουνούσα µε όλη µου τη δύναµη».

Λα Οκούλτα: µια φάρµα κρυµµένη µέσα στα βουνά της Κολοµβίας. Τρία αδέρφια, δύο κορίτσια κι ένα αγόρι, είναι οι τελευταίοι κληρονόµοι αυτής της γης µέσα στις διαδροµές πολλών γενεών της οικογένειας. Εκεί πέρασαν τις πιο ευτυχισµένες στιγµές της ζωής τους, εκεί βρέθηκαν αντιµέτωποι µε την πολιορκία της βίας και του τρόµου, µε την αγωνία και το φευγιό. Η Πιλάρ, η Εύα και ο Αντόνιο µας µιλούν για τους έρωτες, τους φόβους, αλλά και τις ελπίδες τους. Με σκηνικό ένα τοπίο εκθαµβωτικό, ο κορυφαίος Κολοµβιανός συγγραφέας της εποχής µας γράφει ένα σπουδαίο µυθιστόρηµα για τις ατραπούς της ζωής µιας οικογένειας, αλλά κι ενός τόπου, που µοιάζει πια σαν χαµένος παράδεισος.



«Αυτά που διαβάζω στα βιβλία του Έκτορ Αµπάδ, τα φυλάω σαν µικρές ολοστρόγγυλες φωσφορίζουσες µπαλίτσες ψωµιού, µήπως χρειαστεί να διασχίσω ένα µεγάλο δάσος µέσα στη νύχτα». Μανουέλ Ρίβας

«Μια γοητευτική ιστορία, που κρύβει θησαυρούς κάτω από την επιφάνεια της πλοκής». Kirkus

«Ο Φασιολίνσε µάς µιλάει στον Χαµένο παράδεισο για κάτι πολύ µεγαλύτερο από την ιστορία τριών κληρονόµων, µελαγχολικών και ευαίσθητων. Το βιβλίο αυτό είναι µια ελεγεία για τον εύθραυστο παράδεισο που όλοι αφήνουµε πίσω µας». Le Monde

«Στη Λατινική Αµερική γεννιέται ένας νέος µετα-ιδεολογικός ρεαλισµός. Ο Χαµένος παράδεισος είναι η σηµερινή απάντηση στα Εκατό χρόνια µοναξιά του Γκαµπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Aριστούργηµα». Neue Zurcher Zeitung